Zondag 24 maart Met z’n achten naar Vught.

Ik denk dat dit ondertussen de 10de keer is dat we de dienst met onze band hebben mogen begeleiden. Normaal gesproken speelt een van de mannen uit Vught mee in de band, maar omdat hij ondertussen uit Vught vertrokken is hadden we geen pianist en hebben we Wessel gevraagd om een keertje mee te gaan. Het was voor hem de eerste keer, maar was ook onder de indruk van het spelen tijdens een kerkdienst in de gevangenis. Deze keer was bijzonder omdat ik zelf mocht spreken. In 8 minuten je punt maken, best lastig:). Op een zondagochtend zijn er drie diensten achter elkaar, om 09:30, 10:00 en 11:30. De diensten duren ongeveer 45-50 minuten en na iedere dienst drinken we samen met de mannen koffie.

Een preek in 8 minuten
Ik heb als basis Johannes 3:1-17 gebruikt, met als inleiding de Rubik’s Kubus. De Rubik’s Kubus die de jaren tachtig heel veel mensen ontzettend heeft gefrustreerd. Een kubus die mooi georganiseerd is als je hem koopt, ieder vlak een andere kleur, een mooi beeld dat staat voor ons leven als we geboren worden, mooi perfect, precies zoals de Heer het heeft gewild. Ik heb de mannen mogen vertellen dat ze geliefd zijn, dat Gods oog op hen is. Vanaf voor de grondlegging van de aarde wist God dat hij hen jou en mij erbij wilde hebben. Wij zijn volgens Efeziërs 2:10 Gods Meesterwerk!!

Maar als je de Rubik’s Kubus door elkaar draait, is dat een beeld zoals het leven er vaak uitziet als men eenmaal volwassen is geworden. Door de keuzes die we maken, de situatie waarin we zijn terechtgekomen, kan het mooie wat de Heer in ons leven heeft gelegd, zomaar worden verstoord. Precies als de door elkaar gedraaide kubus.

De oplossing
Je kunt de Rubik’s Kubus op twee manieren oplossen, als je de 6 algoritmes kent, draai je hem heel eenvoudig terug naar zijn begin stand, mooi en netjes georganiseerd. Dit is kun je vergelijken met het leven volgend Gods principes, gaan leven volgens Gods orde, Zijn waarheden gaan toepassen in het leven. Je komt er achter als je Zijn Woorden tot je neemt en Waarheid maakt voor je leven. De tweede manier is door de Rubik’s Kubus uit elkaar te halen, als je alle blokjes uit elkaar haalt blijft er een kruis over. Als we het kruis hebben kunnen we de Rubik’s Kubus op nieuw gaan opbouwen, je maakt de kubus weer nieuw en hij is dan weer helemaal zoals de beginstand toen je hem net kocht.

Een fantastische symbool voor ons leven
Als ons leven een chaos is kunnen we het weer opbouwen als we bij het kruis beginnen. We moeten zoals ons Schriftgedeelte zegt, opnieuw geboren worden. Geboren worden uit water en Geest, je kunt zeggen van Boven geboren worden. Jezus legt het uit aan Nicodemus, alleen als je opnieuw geboren wordt kun je het Koninkrijk van God binnen gaan. Wat we ook hebben gedaan, in welke situatie we ook ooit hebben gezeten, als we beginnen bij het kruis, Jezus offer voor ons leven accepteren, dan is er voor ons vrij spraak, geen veroordeling meer, maar eeuwig Leven. Iedereen begrijpt dat de mannen in hun situatie daar vast blij mee zijn, vrijspraak!! Helaas werken in deze wereld wereldse wetten en zullen we de gevolgen voor onze daden moeten dragen, maar als we straks onze laatste adem uit blazen, staat de Here Jezus ons met open armen op te wachten. Als we beginnen bij het kruis wordt ons leven nieuw, voor straks het eeuwige Leven, zonder pijn en verdriet, maar voor nu rust en vrede. Want als we Jezus deelgenoot maken van ons leven, zal Hij onze Gids zijn en ons de weg wijzen door het leven, in Zijn bestemming. Dit maakt ons leven stabiel, dat geeft ons leven rust.

Een woord van God
We hebben alle mannen met hun bewakers een envelop gegeven met een kaart en een tekst uit een dagboek. We hebben hen vertelt dat Jezus hen op het oog heeft en tot hen wil spreken, de kaart en de Bijbel tekst met uitleg zullen voor hen een Woord van de Heer zijn, een bemoediging voor hen. We hebben gezien dat zowel de mannen als hen bewakers de dienst weer enorm hebben gewaardeerd. Na afloop van iedere dienst drinken we koffie en delen we de cake die we hadden meegebracht met de mannen. Iedere keer is het weer vroeg opstaan en kost het best een beetje van je tijd, maar als je ziet en merkt dat het super wordt gewaardeerd is het gewoon weer fijn om te doen.

De volgende keer
Omdat dominee Anne van der Voorst een andere functie krijgt binnen de gevangenis, is het nog even de vraag hoe we in de toekomst onze bijdrage kunnen leveren. We zijn uiteindelijk afhankelijk van de dominees die er werken. Dominee Anne van der Voorst probeert ons ook van uit zijn nieuwe positie een plek te geven binnen PI Vught, we wachten het af en zijn met elkaar beschikbaar om de mannen en hun bewakers te dienen waar dat mogelijk is. De dominee verteld ons dat hij, de mannen van Vught en hun bewakers het heel jammer vinden als dit niet zou blijven doorgaan. We wachten af…..

Wilmar Leuvenink

Hallo hallo,
Inmiddels zit mijn maand in Indonesie er op. Ik heb hier gewerkt en gewoond bij Hein en Giny zij hebben een organisatie die Careforce Indonesia heet. Hier mag ik helpen met verschillende projecten. Dit doe ik alleen of samen met Robin, een meisje dat hier ook woont en vrijwilligerswerk doet. Ik zal daar iets meer over vertellen.

Clini clowns Samen met een groep jongeren uit de kerk mochten we een keer in de twee weken op zaterdagochtend verkleed als clowns naar het ziekenhuis in Denpasar gaan. Op de afdeling die wij bezoeken liggen kinderen met kanker. De gezondheidszorg hier is erg slecht en de kinderen liggen hier dan ook vaak uitzichtloos de hele dag op bed. Ook de ouders van deze kinderen zijn de hele dag in het ziekenhuis. Het ziekehuis en de zorg hier is totaal niet te vergelijken met wat we in Nederland hebben. Daarom is het zo mooi dat we met een groep jongeren deze kinderen blij mogen maken door spelletjes met ze te doen, knutselwerkjes te maken en er gewoon voor ze te zijn. Deze jongeren uit de kerk zijn alleen vrij verlegen en vinden het moeilijk om zich ook daadwerkelijk te gedragen als clowns. Hein en Giny hadden mij gevraagd of ik kon nadenken over een manier om deze jongeren hiermee te helpen. Samen met Robin heb ik een avond georganiseerd. Tijdens deze avond wilden proberen de jongeren uit hun comfort zone te laten stappen. Tijdens deze avond kwam ook boven tafel dat de jongeren eigenlijk geen idee hadden wat een clown deed. Robin en ik hebben een toneelstukje gedaan om te laten zien hoe je als clown de kinderen kunt entertainen. Daarna hebben we de jongeren in het diepe gegooid. In groepjes van 2 moesten ze nu hun eigen clowns act gaan maken. Het was echt een super avond, we hebben erg gelachen met elkaar en ik denk dat we de jongen zeker iets hebben kunnen leren. Het bezoek aan het ziekenhuis na deze avond was ook erg geslaagd, twee jongens hebben een clownsact voor de kinderen gedaan, ik heb de kinderen geschminkt en we hebben een fijne tijd met elkaar gehad.

Kampoung
Twee keer in de week ging ik naar de kampoung. Dit is een rijtje met 3 huisjes. In deze huisjes wonen 3 gezinnen met een aantal kinderen met een handicap. Twee van de meisjes die hier wonen geef ik op dinsdag en donderdag ochtend fisio therapie, speel met ze en geef ze aandacht. Op Bali is er geen plek voor kinderen met een handicap, dus deze kinderen blijven thuis, maar ook ouders willen eigenlijk niet voor deze kinderen zorgen. Ze krijgen nauwelijks tot geen liefde. De eerste keer dat ik hier kwam moest ik wel een paar keer slikken. Voor de huisjes lagen kinderen gewoon op de grond op een dun kleedje. Sommige kinderen waren niet eens aangekleed. Een van de meisjes waar ik voor kwam zat naakt op de grond en haar kleren waren voor haar op de grond gegooid, maar door haar handicap kan dit meisje zichzelf helemaal niet aankleden. De kinderen worden volledig aan hun lot overgelaten. Het is dus erg belangrijk dat deze kinderen en de ouders zien dat ze er toe doen. Nanda en Ayu genieten enorm van de tijd en aandacht die ze krijgen.

Akademi Kristus
Op maandag, dinsdag, woensdag en donderdagmiddag heb ik meegewerkt aan een project van mensen uit de kerk. Veel kinderen uit de sloppenwijken achter het Australisch consulaat doen hier mee aan hun programma´s. Op maandag, dinsdag en woensdag geef ik samen met Robin Engelse les. Dit was erg leuk om te doen. Veel kinderen hier gaan niet naar school, dus op deze manier kunnen we ze toch de basis Engels leren. Op donderdag ondersteun ik Neta. Neta is een Indonesische vrouw van 24 jaar oud. Ondanks dat ze gestudeerd heeft om juf te zijn vindt ze het erg moeilijk om op een leuke en creatieve manier les te geven. De eerste keer dat ik ging kijken schreef ze uitleg en sommen + uitleg op het bord. Dit schreven de kinderen over en dat was dan de les. Ik heb haar de afgelopen weken geholpen met ideeën om meer creativiteit in haar lessen te krijgen door middel van spelletjes, werkbladen en andere leuke activiteiten.

Kosje op de Sumbaplaats
Op woensdag, donderdag en vrijdag ben ik met Robin mee geweest. Zei heeft een project in een arme wijk in Denpasar. Hier geeft zij Engelse les aan een klein groepje kinderen uit deze wijk. Dit doet ze in een Kosje. Dit is een klein huisje van 3 bij 3 meter. In zo’n soort gelijk kosje in de buurt wonen ook gezinnen. Deze kinderen komen dan naar de Engels lessen van Robin. Ik heb haar de afgelopen weken mogen helpen. We hebben het gehad over het thema My Body en het thema de wereld behandeld.

Amed
Maandag 4 maart ben ik met Hein & Giny, Wajan & Selfi (een stel uit de kerk) en Robin naar Amed geweest. Een klein toeristisch dorpje op Bali. Een aantal jaar hebben Hein en Giny daar een familie ontmoet. Ze wonen met een aantal mensen bij elkaar in de bergen. Hein en Giny bezoeken deze mensen eens in de 6 weken en verlenen dan hulp op het gebied van gezondheid, kletsen met de mensen en bidden met de mensen. Dit laatste is erg bijzonder, want de mensen die hier wonen zijn Hindoe. Ze moeten daarom ook erg voorzichtig zijn. Samen met Robin hebben we de kinderen die hier wonen een Engelse les mogen geven en spelletjes met ze gespeeld. Ondanks dat deze mensen weinig hebben waren ze zo liefdevol en open richting ons. Dit was zo mooi om te zien.

Natuur en Cultuur van Bali Naast dit alles heb ik ook mogen genieten van de prachtige natuur en cultuur van Bali. Zo ben ik met Robin op de scooter naar een heel mooi strand geweest. Het was een uur rijden door de prachtige natuur dit was echt genieten even een dagje uitrusten. Ook zijn we met twee jongeren uit de kerk een avond op stap geweest toen er in de straten van Bali een feest van de balineese hindous was. Dit was leuk om mee te maken, iedereen was gekleed in traditionele balineese kleding, er was muziek en werd gedanst. In mijn laatste week hier in Bali zijn we nog met een jongen uit de kerk naar de rijstvelden van Ubud geweest. Ook dit was erg indrukwekkend en super mooi.

Wat nu? Mijn plan was om na mijn maand Indonesië rond te gaan reizen in Azië. Meer gericht een soort van vakantietrip, maar ik heb gemerkt dat mijn hart toch meer ligt bij het ministry werk wat ik de afgelopen weken heb gedaan. Daarom heb ik besloten terug te gaan naar Zuid Afrika. Hier wil ik een DTS gaan volgen. Tijdens deze DTS zal ik bezig zijn met ministry door middel van preforming art, dus zang, dans en toneel. Tijdens mijn DTS hoop ik meer te leren en te zien van wie God is en wie ik ben in Hem. Ik denk dat dit een mooie basis zal zijn voor wat ik misschien in de toekomst nog mag doen. Voordat ik terug ga naar Zuid Afrika ga ik naar Thailand en Maleisie. 5 April zal dan mijn DTS beginnen. Dit is totaal niet wat ik gepland heb, maar ik heb er onwijs veel zin in en ik ben benieuwd wat het me allemaal nog meer gaat brengen.

Ik ben van plan toch regelmatig iets te laten weten over wat ik doe, dus als je het leuk vindt om mijn nieuwsbrief te blijven krijgen geef me dan even je mail adres, dan houd ik je op de hoogte.

Groetjes,
Lois

Passie van Jezus, Zijn liefdesverhaal voor jou!

Heb jij je ooit afgevraagd waarom de film over het sterven van Jezus “The Passion of the Christ” heet? Ik begreep het eigenlijk nooit zo goed tot ik leerde waar het woord passie of passion oorspronkelijk van afgeleid is. Passie komt van het Latijnse woord ‘pati’ wat letterlijk lijden betekent. De liefde die Jezus voor ons heeft, maakte dat Hij bereid was om te lijden voor ons. Hij dronk de beker leeg met de gramschap van God, Hij werd één met onze zonde terwijl Hij er zelf niet mee bekend was. Hij werd vernederd, geschopt en geslagen om uiteindelijk, verlaten door de Vader, te sterven aan het kruis. Jezus had een doel, de wereld redden en daar was hij gepassioneerd over. Niets hield Jezus tegen, ondanks zijn worsteling in het hof van Getsémane, Zijn Passie voor ons en om de wil van de Vader te doen was te sterk.

Maar Christus heeft zijn leven gegeven toen we nog sléchte mensen waren. Daarmee bewijst God hoeveel Hij van ons houdt. Door Jezus’ dood heeft Hij ons bevrijd van onze schuld. Als Hij dát al gedaan heeft, dan is het ook zéker dat Hij ons zal redden van Gods straf. Toen we nog vijanden van God waren, heeft God ervoor gezorgd dat we vrede met Hem konden sluiten. Namelijk door de dood van zijn Zoon. (Rom. 5:8-10a Basis Bijbel)

Persoonlijk heb ik het soms echt even nodig om stil te staan bij de grootheid van Gods liefde voor ons mensen, en de weg die Jezus ervoor afgelegd heeft om jou en mij weer in de tegenwoordigheid van de Vader te brengen. Bewust hierbij stil staan om me weer te verwonderen over hoe bijzonder Gods liefde is. Als ik hierbij stil sta kan ik het soms niet bevatten… God, de schepper van hemel en aarde, die vol liefde en genade is houdt van mij, Hij houdt van JOU!

Als ik hieraan denk, aan de passie die Jezus voor mij heeft en dat tot me door laat dringen, dan begint er van alles te borrelen dan ontspringt er een passie voor Hem diep in mijn binnenste. Jezus heeft diezelfde passie ook voor jou! Hij houdt van jou, Hij houdt van Jou, HIJ HOUDT VAN JOU! Zijn bloed heeft 7 keer de aarde besprenkeld zodat wij het zevenvoudig geschenk van vergeving, verlossing, reiniging, genezing, bevrijding, verzoening en wedergeboorte konden ontvangen. Wat doet dit geschenk met jou? Borrelt er dan ook niet iets van passie voor Jezus binnen in jou op?

God wil Zijn liefde aan ons openbaren, zodat we steeds meer overtuigd zullen zijn dat Jezus gepassioneerd over ons is. We mogen met elkaar groeien in een liefdesrelatie waarin God ons niets wil weerhouden om ons Zijn liefde te openbaren. Wij mogen dit steeds meer en meer gaan ontdekken, en de passie voor Jezus zal steeds meer en meer groeien en als gevolg daarvan zullen we gaan bewegen in Zijn liefde en gaan uitdelen van wat wij ontvangen hebben. Niet uit een verplichting, maar omdat we gewoon niet anders kunnen, omdat er een passie voor Jezus in ons hart wakker geworden is. Er een vuur is ontstaan die niet te blussen is. Er is geen betere motivatie dan liefde om vandaar uit te werk te gaan.

Wist je dat mensen met een passie, mensen zijn met aantrekkingskracht? De passie die ze hebben beheerst hun leven, bepaalt hun agenda. Ze doen niets liever dan over hun passie praten, want waar het hart mee vol is, daar loopt hun mond van over. Mensen met passie trekken andere mensen aan. Passie is besmettelijk en zeer overdraagbaar!

Sta de komende tijd, samen met mij, weer eens opnieuw stil bij de grootheid van Gods liefde voor ons, de passie die Jezus voor ons heeft, de positie die wij verkregen hebben door het lijden, sterven en de opstanding van Jezus en welke uitwerking dat heeft op ons leven. Laat je opnieuw verwonderen…zodat er een vuur van binnen ontstaat die niet te blussen is, een passie voor Jezus die zijn weerga niet kent. Mensen met passie voor Jezus, dat is wat de kerk nodig heeft!

Carola de Jong

Lieve mensen,

Ik weet het. Ik had gezegd dat een blog of nieuwsbrief niet echt iets voor mij was. Is het nog steeds niet, maar ik heb zo veel mee gemaakt dat ik dat toch graag even met jullie wil delen. De afgelopen 40 dagen ben ik in Zuid Afrika geweest bij YWAM Worcester. Hier ging ik heen om een vriendin te bezoeken die hier staff is bij de DTS (een bijbelschool van YWAM) Daarnaast zou ik vrijwilligerswerk gaan doen in de community. Beide heb ik gedaan maar dat ik me hier zo op mijn plek zou gaan voelen had ik van tevoren niet bedacht.

Ik zal jullie even meenemen vanaf het begin. Op 2 januari werd ik door mijn gezin en vrienden naar Schiphol gebracht. Na 3 vliegtuigen, een trein, een bus, een lege telefoon en heel wat vertraging kwam ik 48 uur later versleten aan op de bushalte van Worcester. Hier zou ik opgepikt worden door Lydia maar doordat ik geen telefoon had en de busreis langer had geduurd dan gepland wist niemand hoe laat ik aan zou komen. Dus daar stond ik dan met mijn vermoeide hoofd en veel te grote rugtas op de parkeerplaats van een winkelcentrum tussen de Bergen…. Hier ben ik uiteindelijk het winkelcentrum in gegaan en heb ik bij de security mijn telefoon op kunnen laden zodat ik Lydia kon bellen. Was een leuk begin van de reis… De eerste week heb ik vooral uitgerust, mensen leren kennen en genoten van de prachtige omgeving. Ik voelde me gelijk op mijn plek, de mensen waren super gastvrij en ik voelde me zo welkom vanaf de eerste dag.

Daarna begonnen de bijbelscholen op de basis, dus het werd gezellig druk met alle studenten. Diezelfde week begon ik met mijn vrijwilligerswerk. Dit was nu nog maar 2 dagen. Ik ging samen werken met Mella, een super bijzondere vrouw uit Amerika die al jaren werkt in de community van Worcester. We zijn naar Evian Park en Riverview geweest. Dit zijn 2 sloppenwijken. Hier doet Mella een after school program. We hebben hier gezongen met de kinderen, drinken en wat lekkers uitgedeeld en we hebben met ze gelezen en geleerd over de wapenuitrusting van God. Deze 2 sloppenwijken zijn erg arm, vooral evian park. Vaak wonen ze met grote gezinnen van soms wel 10 mensen in een huisje wat je amper een huis kan noemen. Hier delen ze dan met z’n allen dezelfde slaapkamer. Toch was het mooi om te zien dat de kinderen zo genoten van de tijd met ons. De dagen die ik vrij was heb ik de lessen mee mogen volgen van DTS.

In week 3 heb ik elke ochtend de lessen mee gevolgd van FCM. Ook dit is een bijbelschool die gegeven wordt op de basis. Hier ging het over “worldview of counselling”. Ik ben erg dankbaar voor deze week en heb hier mooie dingen gehoord en geleerd. Ook deze week ben ik weer mee gegaan naar Evian Park en Riverview. Op vrijdagmiddag hadden we meidenclub bij Mella thuis. Dit was met de meiden uit evian park. We hebben samen met ze gezongen, wat gedronken, gegeten en vooral veel gekletst. Op deze site kan je iets meer vinden over dit project. www.changetheworldedicategirls.co.za.

In het weekend ben ik samen met Lydia, Damian, Micheal en Dylan naar Capetown geweest. Dit was goed en relaxt. We hebben mooie plekken bezocht, veel lol en goede gesprekken gehad en een erg fijne tijd gehad met elkaar.

In week 4 begon ik ook met lesgeven op de een klein schooltje in town. Hier hadden Mella en ik een klasje met 5 kinderen tussen de 5 en 8 jaar. Het niveau van de kinderen verschilde van het kunnen rekenen met tientallen tot geen idee hebben wat 1 is. Dag 2 werd mij gevraagd of ik een keer een ochtend zelf kon draaien met de kinderen. Dit vond ik nogal een uitdaging en hier zag ik best tegen op, maar het is uiteindelijk super goed gegaan en heb met de kinderen de 7 continenten en oceanen geleerd, Engels en rekenen gedaan. Vanaf nu was het de bedoeling dat ik elke week 2 keer de lessen alleen zou draaien. Daarnaast gingen we ook weer naar Evian Park en Riverview op Dinsdag en woensdag en heb ik wat lessen mee gevolgd van de DTS.

Week 5 zag er redelijk hetzelfde uit, alleen heb ik toen samen met Micheal de worship gedaan in Riverview. Dit was superleuk. We hebben gedanst met de kinderen en gezongen in het Engels en in het Afrikaans. Ook hadden we weer meidenclub. Dit was erg leuk. Ik had arretjescake gemaakt en dit hebben na het zingen heerlijk met elkaar opgegeten. Toen was mijn laatste week alweer aangebroken. De tijd was zo snel gegaan maar het voelde ook alsof ik iedereen al jaren kende. Deze week bestond vooral uit afscheid nemen van de kinderen uit mijn klasje, en de kinderen uit evian park en riverview. Ook heb ik deze week met Micheal, Damian en Lydia een hike gedaan naar een waterval. We hebben 2 uur lang door een rivier van rotsblok naar rotsblok gesprongen toen nog een stuk moeten klimmen en toen was daar de waterval. Het was echt supermooi. We hebben hier gesprongen van de rotswand het water in, gezwommen en vooral erg veel lol met elkaar gehad. Op de terugweg hebben we maar het gewone pad genomen wat een stuk makkelijker was en zijn daarna sushi gaan eten. Dat was een leuke afsluiter.

Toen was het echt tijd om afscheid te nemen. Beef, Lydia, Sharon en Micheal hebben mij naar het vliegveld gebracht en dat was dan het eind van een geweldige tijd. Ik ben zooo dankbaar voor wat ik hier allemaal heb mee mogen maken en wie ik heb ontmoet. Ben nu net aangekomen op Bali, hier eerst een beetje bijkomen van mijn jetlag en dan begin ik volgende week met vrijwilligerswerk. Dit zal ik doen met Careforce Indonesia. [www.careforceindonesia.nl]

Fijne week allemaal!
Groetjes, Loïs

“Heaven has come to kiss the earth : Peace”

Tijdens de zangdienst van afgelopen zondag wordt ik geraakt door het lied Peace Be Still. Eenmaal thuis open ik mij journalingbijbel en ga op zoek naar beloften over vrede. Ik moet als eerste denken aan Jezus als ons vredevorst. We vieren advent en lezen over de profetie die Hem de Vredevorst noemt (Jesaja 9:5). Ook op het moment dat Jezus’ geboorte bij de herders aangekondigd wordt, lezen we over vrede.

Bij zijn geboorte ging de hemel open en zongen de engelen dat het Gods eer is om vrede op aarde te brengen, omdat Hij een behagen in mensen heeft. (Lukas 2:14)

Zo zong een engelenleger hoe de hemel de aarde zou raken. Als je Jezus liefde, zijn welbehagen in jou, ontdekt dan brengt dit vrede. Daarom gaf het God vreugde om naar de aarde te komen. Hij verlangde ernaar om zijn liefde en goedkeuring aan de mensen te laten zien. Daar wil Hij je mee omringen. Wat heerlijk dat God ons deze oplossing aanbiedt in zijn Zoon. En dat we bij Hem het antwoord mogen zoeken voor de druk die we in ons leven kunnen ervaren. De oplossing die God biedt is samen te vatten in één woord: vrede !!

Lees eens mee in Jesaja 26 (BB): Jesaja zegt:

In die tijd zal in het land van Juda het volgende lied worden gezongen:
‘Wij hebben een sterke
De goedheid van God zijn de muren van die stad.
2 Doe de poorten open!
Dan kan het rechtvaardige en trouwe volk naar binnen gaan.
3 U heeft het beloofd:
U zal vrede geven aan de mensen die helemaal op U vertrouwen.
4 Vertrouw voor altijd op de Heer,
want de Heer is een eeuwige rots waarop wij veilig zijn.

Er zijn verschillende vijanden die ons van die vrede willen beroven, denk aan angst en bezorgdheid. Gods belangrijkste bescherming tegen angst en bezorgdheid is vertrouwen op Hem.

De Engelse King James vertaling zegt: ”U bewaart diegene in volmaakte vrede, wiens gedachten op U gericht zijn omdat hij op U vertrouwt. ”
De NBV zegt: “De standvastige is veilig bij U, vrede is er voor wie op U vertrouwt.”

Door onze gedachten standvastig op God te richten, worden we door Hem bewaard in ‘volkomen vrede’. Dat is de complete afwezigheid van angst en zorg. Dat is perfecte vrede! Mijn manier van denken beïnvloedt dus de mate waarin ik die vrede kan ervaren. Jesaja geeft ons de aanmoediging: “Vertrouw op de Heer, want Hij is een eeuwige rots”. Onze emoties kunnen misschien onstuimig zijn als de golven van de zee, maar ons anker is vastgemaakt in de rots: Jezus!

Wat bemoedigend om dat met dit lied “Peace be still” uit te zingen, en dit bijbelvers te proclameren als waarheid over mijn leven. Zing en lees je mee?? En zie hoe de hemel zich opent in jouw leven om op de belofte van perfecte vrede te zetten!

Bron: Veilig bij God – Derek Prince.

Lied: Peace be still – The belonging Co ft lauren Daigle

Afgelopen zondag mochten alle ouders met hun groene en blauwe kids naar de Kick-off van het nieuwe seizoen. Met behulp van een prachtig toneelstuk werd weergegeven wat wij het komende seizoen eigen mogen maken.

Juda en Guus waren aan het buitenspelen tot ze plots bruut werden gestoord door een gigantische zwarte reus! Gelukkig sprong er een witte leeuw tussen, die de kinderen beschermde en tegen de reus begon te vechten. De vechtpartij werd zeer levendig weergegeven. Lieve broers en zussen uit het Prieel; jullie hebben echt wat gemist! Toen de strijd heviger werd, kregen Guus en Juda de ingeving om de kleurige pijlen te gebruiken, die ze vonden op hun verstopplaats. Dit was een goede zet, want zo overwonnen de kinderen samen met de witte leeuw de zwarte reus!

Naast het toneel werd de kracht van ‘samen’ duidelijk gemaakt door verschillende spellen. We gingen naar huis met mooie woorden en het boekje “De macht van de witte leeuw – versla jij de vijand in jouw leven?”

En dan is het maandag. Ik herhaalde de lessen die we zondag leerden aan de kinderen en stelde mijzelf de vraag hoe ik dit over zou kunnen brengen bij ze. Gelukkig krijgen we altijd snel praktijkoefeningen. De volgende dag ging ik namelijk in een nieuwe jurk naar mijn werk. Je moet weten, dat ik het spannend vond om deze jurk aan te trekken. Na de drie bevallingen van mijn prachtige kinderen, heb ik een flinke tijd geschommeld met mijn gewicht. Ik snapte mijn lijf niet meer. Of ik nou wel of soms bijna niets meer at, mijn lijf werkte niet meer mee. Het kostte jaren om hier vrede in te krijgen. En nog steeds blijft het een zwakke plek.

Mijn man en vriendin overtuigden mij om mezelf niet meer zo te verstoppen en daar stond ik dinsdag… In een mooie strakke jurk. Bij de toiletten kwam er een vrolijke dame op mij afgestapt

‘Wat heb jij een práchtige buik!’
‘Uh.. – … dankje?’

De vrouw dacht dat ik in verwachting was. Au. Dit doet zeer. Weetje. Waarom heb ik die jurk aangedaan? Ik hang hem terug in de kast en doe hem niet meer aan. Onderweg naar huis zei de Heilige Geest tegen mij ‘Dit was een reus.’ Thuisgekomen schoot mijn man in de lach. ‘Maar je hebt toch ook een prachtige buik.’ Oja J Omdenken. Mijn pijlen pakken.

’s Avonds had ik de mogelijkheid om het voorval met mijn dochter te delen. Tot op dat moment wist zij nog geen reuzen te benoemen in haar leven. Maar na mijn verhaal gehoord te hebben, deelde ze dat er die dag een jongen was geweest die had gezegd dat hij haar stom vond. Dit deed haar zeer. De dag erna kregen mijn dochter en ik ’s ochtends een flinke ruzie. Bij het goedmaken kregen we beide het inzicht dat we tegen elkaar hadden gevochten in plaats van tegen onze reuzen.

Als afsluiting nog dit; Deze week werden we er aan herinnerd wat de betekenis van haar naam is.

Mijn dochters naam betekent: JAGER

Al ruim een jaar vertrekken wij eens in de 2 maanden ’s ochtends om 7:00 vanaf de Staver, met elke keer een verschillend gezelschap, naar PI Vught. De rit van 5 kwartier gaat gepaard met flink wat gegaap en gekletst.

Aangekomen bij de PI Vught zien we de grote muren en deur. Daarachter moeten we nog eens 10 deuren door eer dat we zijn waar we moeten zijn. Alle spullen moeten door de scan, inclusief de gitaar, de schoenen en de kleinste sieraden. Om half 9 staan we dan eindelijk in het multifunctionele zaaltje, wat in dit geval gebruikt wordt voor een protestantse dienst, de Boeddha’s parkeren wij achter een gordijntje. Wij drinken een bakje koffie, bereiden ons voor om 9:45 de 1e groep te ontvangen.

Dominee Anne doet het woord en wij zingen een aantal nummers met de band. De band bestaat de afgelopen twee keren ook uit 2 gedetineerde die er enorm van genieten om mee te doen. Sommige gedetineerde komen alleen even voor een verzetje. Maar andere komen echt oprecht naar de dienst, zingen en klappen mee en vertellen een bijzondere atmosfeer te ervaren. Enkele stoere en onder getatoeëerde mannen laten zo waar voor zich bidden.

Het mooiste vind ik dat we voor sommige echt een licht puntje mogen zijn. De pianist uit Vught geniet nog weken na. De gedetineerde komen ons persoonlijk bedanken dat we de moeite nemen om zover te rijden en al de deuren door moeten. De enige keer wanneer er teleurgestelde blikken zijn, is als we zeggen dat we er pas over 2 maanden weer zijn, of als de koekjes op zijn. Zingen in Vught, achter 10 deuren, is een unieke kans. Jezus is daar als we er zijn. Dat weet ik zeker!

Als een blaadje in de wind, kwetsbaar en broos verlangend naar Uw leiding waar U mij ook plaatst.

Zoals elke moeder ging zij op weg om haar dagelijkse boodschappen te doen, lichtelijke pijn in haar rug, maar zoals zo velen ging ze gewoon maar door. Ineens vanuit het niet tilde ze haar mandje op, hoorde iets knappen in haar rug en wist “dit is niet goed”. Op adrenaline gedreven kan een mens nog veel, al zwetend en duizelig liep ze nog naar haar fiets en belde haar man.
Een kort maar krachtige boodschap vertelde hem dat het niet goed ging. Met de fiets in haar hand zag ze haar man aankomen, het werd zwart en ze kon zich overgeven, daar lag ze dan midden op de straat.

Ze hoorde wel de stemmen, maar kon niks doen of zeggen, overgeleverd aan de mensen om haar heen. Ze voelde een natte doek op haar gezicht, een telefonerende mevrouw in paniek die om een ambulance vroeg.
Een man die op haar borstkas drukte omdat hij dacht dat ze geen hartslag meer had. De stem van haar man gaf haar rust, dat het oké was en het weer goed kwam. Mensen in rep en roer, daar ligt ze dan, wat kon ze doen?, helemaal niks.

Een sirene hoorde ze in de verte, “kwam die voor mij?” is wat ze dacht, ze wilde naar huis mompelde ze nog wat, maar ze moest met hen mee, naar het ziekenhuis. Platgespoten door een infuus, maakte ze een helse reis, een reis naar niemandsland, donker, verlaten en alleen, ze hoorde niks, geen geluid, geen vormen of dingen die haar bekend voorkwamen, gewoon niets, vreselijk daar wilde ze niet zijn, ze voelde dat ze schreeuwde, maar kon haar eigen stem niet verstaan.

Ze werd wakker in het ziekenhuis toen ze weer de stem van haar man hoorde en werd wakker in het felle licht. Het eerste wat ze kon zeggen was of haar man wel een foto had gemaakt. Ze konden er om lachen samen, maar na lang wachten en een mini onderzoek mocht ze naar huis. Ze dacht “Naar huis?”, “Hoe dan?”, nog zwaar onder de medicatie was ze moedig en vroeg God om kracht, leunend op haar man liepen ze samen deze nachtmerrie uit en kwamen veilig thuis, een periode van herstel brak aan. Overgeleverd aan hulp, alles stopt, maar draait ook door, niet op jouw manier, maar het loopt en draait en gaat zoals het gaat. Dankbaar om alle hulp, ook dat moest ze nog leren, ontvangen was niet haar sterkste kant. Hoe gaat het nu met haar? Heeft ze nog veel pijn?

Het gaat met mini stapjes vooruit en soms weer achteruit. Het keer op keer maar loslaten en overgeven. Over 3 weken verhuizen, daar kijken we al zo lang naar uit. Niet te weten dat dit zou gebeuren en je dus soms overgeleverd ben aan je omstandigheden. Natuurlijk vliegt het je soms aan, vraag je je af waarom de dingen gebeuren, waarom Hij dit toe laat en bid je voor genezing en een wonder.

Het geeft mij moed te weten dat Hij in control is, Hij mijn noden kent, ik door zijn striemen ben genezen, de liefde van Hem door jullie heen stroomt om voor mij en mijn gezin te bidden.
Het maakt je weer klein, broos, stil en afhankelijk, makkelijk is het nog steeds niet, maar Zijn wegen zijn niet altijd de onze, dus laat ik het in vertrouwen los en blijf hoopvol.

Teksten om je aan vast te houden:

‘Laat los en gij zult losgelaten worden…’ Lucas 6: 37 NBG

‘Mijn genade is u genoeg…’ 2 Korinthe 12:9